ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΜΕ ΣΦΑΙΡΕΣ (και όχι μόνο)..
Tο 2008 με αφορμή τη δολοφονία του Α.Γρηγορόπουλου. ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας και κυρίως της νεολαίας, βγήκε στο δρόμο για να διαδηλώσει όχι μόνο για τον άδικο θάνατο ενός 15χρόνου παιδιού, αλλά κ να δείξει την οργή του ενάντια σε ένα κράτος που του «τσαλάκωνε» τα όνειρα μέρα με τη μέρα κ τα πετούσε στο καλάθι των αχρήστων .Για πάνω από μια εβδομάδα( κ ενώ οι διαδηλώσεις είχαν πάρει σαφή χαρακτηριστικά αντιβίας προς την βία που δέχονταν οι κοινωνία καθημερινά..) , ο κόσμος βρισκότανε στο δρόμο για να απαιτήσει το αυτονόητο: την ελευθερία του..
Την ελευθερία να ζει αξιοπρεπώς , να εκφράζεται , να δημιουργεί ,να αναπνέει, να ονειρέυεται
2013. Μετά από 5 χρόνια..5 χρόνια εφαρμογής ενός μεθοδικού σχεδίου από την πλευρά του κράτους , πλήρης υποταγής, εξαθλίωσης και καταστολής .Τα προσωπεία του κράτους είτε αυτό εμφανιζόνταν σαν κράτος πρόνοιας , είτε σαν κράτος Δικαίου έχουν πέσει για τα καλά. Και πλέον χωρίς κανένα πρόσχημα και χωρίς κανένα φυσικά πολιτικό κόστος, οι εξουσιαστές είναι πανταχού παρόντες , για να μας υπενθυμίζουν: Πως ζούμε γιατί μας αφήνουν να ζούμε ( μιας που έχει μείνει λίγο ακόμα αίμα να ξεζουμίσουνε, με ακόμη πιο μεγάλες περικοπές σε μισθούς , συντάξεις , επιδόματα , με εξαντλητικές φορολογήσεις κ πρόστιμα ,με εξαντλητικές εγγυήσεις σε αγωνιστές κτλ . ).Αναπνέουμε όσο μας αφήνουν να αναπνέουμε ..(σε λίγο καιρό ούτως ή αλλιώς δε θα ΄χει μείνει θάλασσα για θάλασσα , ποτάμι για ποτάμι , βουνό για βουνό με τα «ωραιότατα» σχέδια ανάπτυξης τους..)
Και όσο για τα υπόλοιπα και κυρίως για τα όνειρα μας.. είναι δεν είναι παρόντες … αυτά πήγαν υπέρ πίστεως κ πατρίδος…
ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΜΕ ΜΑΧΑΙΡΙΑ..
Η κυβέρνηση προσπαθώντας να μας πείσει πως η «κοινωνική συνοχή» απειλείται από τα “άκρα”, βάζει στο ίδιο τσουβάλι τους παρακρατικούς νεοναζί μπράβους της (που τόσες φορές έχει χρησιμοποιήσει ) ,με τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο και κάθε άλλο ριζοσπαστικό κομμάτι, που μάχεται ενάντια στο κράτος και στους φασίστες.
Στην πραγματικότητα με αυτή την εξίσωση η κυβέρνηση αποδεικνύει, σε όποιον έχει ακόμα μια ελάχιστη ικανότητα κριτικής σκέψης , ότι οι δυνατότητες παραπλάνησης μιας κοινωνίας είναι αρκετά περιορισμένες και ο αναμενόμενος τρόπος να εκτονωθεί η οργή, είναι το να προσπαθήσεις να την κατευθύνεις κάπου αλλού.
Η “επένδυση” στο μεταναστευτικό μπορεί να “πουλάει” ακόμη, αλλά η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Όταν τα νεοναζί καθάρματα έστρεψαν τα μαχαίρια τους στις πλάτες, όχι μεταναστών “αγνώστου ταυτότητος ”, αλλά σε άνθρωπο με ελληνικό όνομα και επίθετο, τότε έγινε στροφή 180 μοιρών από media και κυβερνητικά επιτελεία (φυσικά δεν εκπλαγήκαμε..!!). Ξαφνικά όλοι αυτοί οι κύριοι “έπεσαν από τα σύννεφα”, ανέπτυξαν “σκληρή” αντιφατική ρητορεία, απαίτησαν και υλοποίησαν τις συλλήψεις βουλευτών και μελών της χρυσής αυγής. Όλα αυτά σε ένα ενδοεξουσιαστικό παιχνίδι πάνω στο ποιός κάνει κουμάντο σε αυτόν τον τόπο, ο Σαμαράς ή τα ψευτοπαλικαράκια μαχαιροβγάλτες του Μιχαλολιάκου. Και φυσικά στην κόντρα αυτή θα έχανε ο δεύτερος, εφόσον ο πρώτος αντιλήφθηκε τη ζημιά που του έκανε ο μέχρι τότε κρυφός του “άσσος στο μανίκι”. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, αλλά από ότι φάνηκε μόνο το κολωνάτο ποτήρι των αρχόντων, και δυστυχώς όχι την κούπα των υποτακτικών, αν αναλογιστούμε τις περιορισμένες αντιδράσεις και κινητοποιήσεις, χρονικά και χωρικά, για ένα τέτοιο τρομερό γεγονός, αντίστοιχο της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου.
.
Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΜΕ ΦΤΩΧΕΙΑ
Η κυβερνητική συμμαχία των μνημονιακών στην προσπάθειά της να επιβάλει στις κατώτερες τάξεις της κοινωνίας την επιστροφή τους στον εργασιακό μεσαίωνα, επιχειρεί να διαλύσει τις κοινωνικές εκείνες δυνάμεις που δεν συμμορφώνονται με τα σχέδια της. Κάνει σαφές ότι δεν θα επιτραπούν “ακρότητες” σε τυχόν αντιδράσεις για τα μέτρα και συμπληρώνει ότι “ο νόμος θα εφαρμόζεται πλέον παντού”. Ταυτόχρονα προσπαθεί να απομονώσει και να καταστείλει τα αντιεξουσιαστικά ριζοσπαστικά κομμάτια, φοβούμενη την επικίνδυνη για την εξουσία τροπή που μπορούν να δώσουν στις εξελίξεις, διαχέοντας τις αντιλήψεις και τις πρακτικές τους στην κοινωνία.
Τα σαδιστικά τους σχέδια για τον πλήρη αφανισμό μας δεν έχουν τελειωμό : Εξαήμερη εργασία με δεκατρείς ώρες αντί για οκτώ, απελευθέρωση απολύσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, μηδενικές σχεδόν αποζημιώσεις απολύσεων, μείωση μισθών, κατάργηση των δώρων, ιδιωτικοποιήσεις παντού, καταστροφή του περιβάλλοντος και ξεπούλημα ακόμη και βουνών στους σύγχρονους χρυσοθήρες, ενώ οι εξώσεις και οι πλειστηριασμοί σπιτιών των νεόπτωχων, αποτελούν μια βόμβα έτοιμη να σκάσει στα χέρια τους. Οι αριθμοί των αυτοκτονιών εκτινάσσονται, οι άνεργοι καθημερινά αυξάνονται το ίδιο και οι άστεγοι, οι πεινασμένοι που τρέχουν από συσσίτιο σε συσσίτιο, και αυτή η τρέλα δείχνει να μην έχει τέλος..
ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΟ
Μόνο που ξέχναμε μια βάσικη παράμετρο σε όλο αυτή τη κατάσταση. Ξεχνάμε το πιο βασικό , ο εξουσιαστής δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν υπάρχει αυτός πού θα του δώσει την εξουσία..
Σαφέστατα το σχέδιο πλήρης αποχαύνωσης της κοινωνίας είναι πολύ ύπουλο κ έχει για συμμάχους τους καλύτερους λαοπλάνους : ντόπια κ διεθνή ΜΜΕ, κληρικούς, διανοούμενους και κάθε λογής «ψευτοϊδεολόγους» . Σε συνδυασμό με την πείνα και την εξαθλίωση ωθούν το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας στον καναπέ του (ικανοποιημένο που έχει ακόμα καναπέ..)Αλλά ακόμα και με αυτά τα δεδομένα δε μπορεί να μην αντιλαμβάνεται ο καθένας μας ,πως εάν δεν εναντιωθούμε σε όλο αυτό το παιχνίδι της εξουσίας τότε σίγουρα θα ηττηθούμε, και το πιο τραγικό ( για την στοιχειώδη ανθρώπινη αξιοπρέπεια), είναι να ηττηθούμε γιατί απλά δεν παλέψαμε …
Η επιλογή υπάρχει ..η επιλογή του να πάρουμε επιτελούς τη Ζώη μας στα χέρια μας. Να βγούμε στο δρόμο κ να απαιτήσουμε για ακόμα μια φόρα (αλλά χωρίς πισωγυρίσματα) τα αυτονόητα και να εναντιωθούμε στην καταστολή του σώματος και της σκέψης.. Γιατί το ζήτημα δεν είναι αν ζούμε περισσότερο ή λιγότερο φτωχά, αλλά ότι ζούμε με έναν τρόπο και σε ένα σύστημα που μας διαφεύγει πώς είναι πραγματικά η ζωή.
Οι καταλήψεις, στέγης και πολιτικές, καθώς και τα στέκια και οι κοινωνικοί χώροι, με τον αντιθεσμικό, αδιαμεσολάβητο και αυτοοργανωμένο χαρακτήρα τους, αλλά και οι συνελεύσεις γειτονιών, τα ανταλλακτικά δίκτυα και τα κοινωνικά ιατρεία, οι καταλήψεις εργασιακών χώρων και η αυτοδιαχείρηση τους, η αλληλεγγύη (όχι σαν μια έννοια αφηρημένη, αλλά σαν έμπρακτή αντιμετώπιση της αδικίας ) μας δείχνουν έμπρακτα πώς αυτή η επιλογή όντως υφίσταται.. Και είναι η συλλογική απάντηση των ανθρώπων που δεν δέχονται να σφαχτούν μεταξύ τους για το ποιος θα επιβιώσει, αλλά επιλέγουν την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη σαν πρόταση και λύση.
Αν έχουν καταφέρει να μας μετατρέψουν σε άτομα ημιμαθή, μεγαλωμένα μέσα στο φόβο, την υποκρισία , το ψέμα και τον ατομικισμό ,σε μας εναπόκειται να σταματήσουμε αυτή τη κατάσταση κ να κατακτήσουμε το αντίθετο. Αν μία εν ψυχρώ δολοφονία στάθηκε η αφορμή για να πυροδοτήσει μία από τις πιο έντονες στιγμές στη σύγχρονη ιστορία των κοινωνικοταξικών αγώνων τότε ας πράξουμε τα δέοντα για τις αμέτρητες δολοφονίες που έγιναν και συνέχιζουν να γίνονται από την κυριαρχία, ..Είναι στοίχημα πλέον ζωής. Της δικιάς μας ζωής.
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Αναρχική συλλογικότητα από την Κατάληψη Ευαγγελισμού “Sine Dominis ”