ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΨΕΥΤΟΔΙΛΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
Οι θιασώτες της αριστεροδεξιάς συγκυβέρνησης μετά από 5 μήνες κούφιων διαπραγματεύσεων με τους δανειστές, αφού δεν κατάφεραν να σκίσουν κανένα από τα μνημόνια (όπως κοκορεύονταν προεκλογικά), πετούν τελικά το μπαλάκι των ευθυνών τους πίσω στον κόσμο. Ζητώντας του να απαντήσει ο ίδιος μέσω δημοψηφίσματος, σε μια εντελώς στημένη ερώτηση, για το αν προτιμάμε το μνημόνιο της τρόικα ή το μνημόνιο του Τσίπρα!
Παράλληλα η εμφάνιση του δημοψηφίσματος παρουσιάζεται ως μια πρακτική αριστερής δημοκρατικής ευαισθησίας, όμως τη στιγμή που εμφανίζεται και με τον τρόπο που τίθεται, δεν αποτελεί τίποτε άλλο από έναν εκβιασμό της εξουσίας. Οι αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες δεν έχουν καμία σχέση με μονολεκτικές απαντήσεις που υποχρεούμαστε να δώσουμε σε στημένες ερωτήσεις που θέτει η εξουσία. Απεναντίας οι καταπιεσμένοι είναι αυτοί που οφείλουν να θέτουν τα ερωτήματα και να ψηλαφίζουν τις απαντήσεις τους, οι οποίες δεν πρέπει αναγκαστικά να είναι και μοναδικές στον αριθμό.
ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΝΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ
Ένα “ναι” στο δημοψήφισμα της Κυριακής γνωρίζουμε πολύ καλά τί θα σημαίνει την επόμενη μέρα. Πλήρη παράδοση και υποταγή για πολλά χρόνια, όχι μόνο σε επίπεδο οικονομικό και κοινωνικό, αλλά και σε επίπεδο κινημάτων και αγώνων, με τη βούλα και την υπογραφή πλειοψηφικού κομματιού της κοινωνίας. Υποστηρικτές του “ναι” μπορεί πιο πρόδηλα να εμφανίζονται τα εγχώρια και διεθνή αφεντικά, μαζί με τους πολιτικούς τους υπερασπιστές (κεντρώα, δεξιά και νεοφιλελεύθερα κόμματα), αλλά δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι το “ναι” προσεγγίζεται από μεγάλα κομμάτια κόσμου που ανέκαθεν τα κυρίευε ο φόβος, η υποταγή και η μιζέρια. Η άρνηση να διεκδικήσουν και να αγωνιστούν για το παραμικρό, με φόβο μήπως χάσουν και το τελευταίο ψιχουλάκι που πέφτει από την τραπεζαρία του αφεντικού τους. Είναι οι λεγόμενοι νοικοκυραίοι και κυρ-παντελήδες.
Αλλά βλέπουμε ότι αποτελεί και μία ασφαλή επιλογή και μερίδας ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ που δεν είναι και τόσο βέβαιοι για τις κινήσεις του κόμματος που ψήφισαν.
Φτάσαμε στο σημείο η ξεφτίλα να οδηγεί στη σιγουριά ενός σαφούς μνημονίου ξεκάθαρα διατυπωμένου από τους δανειστές, με σαφείς οδηγίες και όρους (όπως συνέβαινε “ομαλά‘‘ με τα μνημόνια της τελευταίας 5ετίας) σε αντίθεση με τα διάφορα ασαφή μνημόνια συριζα-ανελ, που δεν ξέρουμε ούτε τί λένε, ούτε αν θα γίνουν δεκτά από τους δανειστές.
ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΟΧΙ ΤΗΣ ΑΣΑΦΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΑΝΤΙΓΕΡΜΑΝΙΣΜΟΥ.
Ένα όχι στο δημοψήφισμα, αν και αποτελεί ξεκάθαρα μία πρωτόλεια άρνηση απέναντι στην εξαθλίωση των ζωών μας, εν τούτοις δεν οδηγεί πουθενά παραπέρα, παρά μόνο στην αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα. Οι κινήσεις της κυβέρνησης, μετά και από τη νίκη του όχι” που θα έχει λάβει, μπορεί να είναι από αρκετές μέχρι και απολύτως καμία. Το ενδεχόμενο το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος να φέρει ένα καινούργιο μνημόνιο αριστερού περιτυλίγματος φαντάζει το πιο πιθανό, ενώ το ενδεχόμενο μιας άτακτης χρεωκοπίας με ένα ΣΥΡΙΖΑ που δε θα ξέρει τί του γίνεται λιγότερο.
Το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι όσοι στηρίξουν το “όχι”, δε θα καταφέρουν τίποτα το διαφορετικό αν σταθούν μόνο στο “όχι” της κάλπης, αν δεν συνεχίσουν να οργανώνουν τις αρνήσεις τους στην προοπτική της ολικής ρήξης με το υπάρχον εκμεταλλευτικό σύστημα.
Τρανό παράδειγμα οι τελευταίες εκλογές που αφομοίωσαν μεγάλο μέρος των κινημάτων. Τα οποία αν και εμφανιζόταν δυναμικά πριν τις εκλογές , ανάθεσαν τις ελπίδες τους στη συγκυβέρνηση και γύρισαν στους καναπέδες ¨τους , περιμένοντας ένα καλύτερο αύριο.
Οι αγώνες για βελτίωση της ζωής μας δίνονται στο δρόμο και μόνο εκεί .Τίποτα δε θα μας χαριστεί.
Άκρως προβληματικό επίσης είναι το γεγονός ότι στο “όχι” προσεγγίζονται άτομα από όλους τους χώρους (ακόμα και τη χ.α.). Με αφετηρία μια δήθεν ριζοσπαστική άρνηση απέναντι στους δανειστές και μπόλικο πατριωτισμό απέναντι στους κακούς Γερμανούς, παραγνωρίζοντας ότι το βασικό πρόβλημα παραμένει το κράτος και ο καπιταλισμός μαζί με τους εκφραστές του σε διεθνές ή εγχώριο επίπεδο.
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ…
Σαν αναρχικοί οφείλουμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και στη δυσκολία των καιρών και να μπορέσουμε να δούμε τον ορίζοντα που ανοίγεται με καθαρό βλέμμα. Η βιασύνη, η επιπολαιότητα, ο πανικός μόνο κακό σύμβουλο μπορούν να αποτελέσουν στην παρούσα περίσταση. Τα γεγονότα που συμβαίνουν είναι η φυσική συνέχεια της πολύχρονης και πολυεπίπεδης κρίσης του καπιταλισμού, και σαν τέτοια θα έχουν και μεγάλη χρονική έκταση. Όχι ότι δεν πρέπει να επαγρυπνούμε για πολύ έκτακτα δυσάρεστα συμβάντα , αλλά η ψυχραιμία σε τέτοιες συνθήκες είναι ο καλύτερος σύντροφος .
Οφείλουμε να γίνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο ξεκάθαροι για τις ιδέες, τα προτάγματα, τις προτάσεις, τις δομές και το όραμά μας, για μία χειραφετημένη και αταξική κοινωνία. Το φλερτάρισμα με δυνάμεις της αριστεράς και η συμπόρευση στους δρόμους μόνο σύγχυση προς τους άλλους μπορεί να προκαλέσει και την ψευδαίσθηση ότι είμαστε πιο πολλοί. Απεναντίας πρέπει να βγούμε ανεξάρτητα αυτές τις μέρες στους δρόμους και να διεκδικήσουμε την σαφήνεια του λόγου μας, χωρίς να απομονωθούμε κοινωνικά. Οι δρόμοι αυτές τις μέρες είναι γεμάτοι όχι μόνο από νεοφιλελεύθερους λακέδες του κεφαλαίου υποστηρικτές του “ναι”, αλλά και από πατριώτες αριστερής ή δεξιάς απόχρωσης, υποστηρικτές του “όχι” και του αντιγερμανισμού, σε ένα χυλό απόψεων που ευνοεί ακόμα και τη χρυσή αυγή. Αντί να ετεροκαθορίσουμε τις συγκεντρώσεις μας από τις κινήσεις των άλλων (εν δυνάμει εχθρών), πρέπει να βγούμε αυτόνομα στους δρόμους και στις πλατείες, επιχειρώντας να δημιουργήσουμε εμείς οι ίδιοι πλατιά κοινωνικά μέτωπα αυτών που θα αντισταθούν οριζόντια και από τα κάτω. Επιχειρώντας να καλέσουμε και να οργανώσουμε την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση των καταπιεσμένων, χωρίς να προσπαθούμε να τρέχουμε πίσω από τα πολύχρωμα σημαιάκια του κάθε πατριώτη αριστερού. Δίνοντας λύσεις και απαντήσεις ακόμα και σε πιθανά ζητήματα επιβίωσης που μπορεί να προκύψουν σε μια ενδεχόμενη άτακτη χρεοκοπία.
…ΓΙΑ ΜΙΑ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
Διέξοδοι υπάρχουν και είναι ήδη εδω . Διέξοδοι όπως η συλλογικοποίηση των αναγκών, η αυτοοργάνωση και η αλληλεγγύη.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται το φαινόμενο όλο και περισσότερος κόσμος να πραγματώνει αυτές τις έννοιες όχι μόνο σε τοπικό επίπεδο, αλλά και διεθνώς. Έτσι έχουμε παραδείγματα από την Τουρκία ,τη Βοσνία, το Κομπάνι, ως τη Βραζιλία και τις Η.Π.Α , όπου άνθρωποι βγαίνουν στους δρόμους, εξεγείρονται, διεκδικούν και παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους Αλλά και κοινότητες και ολόκληρες περιοχές που έχουν δείξει στην πράξη πως ένας άλλος τρόπος διαβίωσης και συνύπαρξης, με βάση την αυτοδιεύθυνση, την αλληλεγγύη και τον σεβασμό, είναι εφικτός, όπως οι κοινότητες των Ζαπατίστας στο Μεξικό.
Βλέπουμε δηλαδή κόσμο, να μη “μασάει” άλλο το παραμύθι της ανάθεσης ελπίδων για ένα καλύτερο αύριο σε κρατικούς-εθνικούς “φωστήρες” που θα βρουν λύση στα προβλήματα μας , αλλά να υιοθετεί (και σε πολλές περιπτώσεις χωρίς απαραίτητα να το γνωρίζει) κατεξοχήν ελευθεριακά-αναρχικά προτάγματα.
Έτσι από την οριζόντια οργάνωση των διάφορων διεκδικήσεων στις πλατείες και στους δρόμους, τη δημιουργία λαϊκών συνελεύσεων στις γειτονιές, τη δημιουργία σωματείων βάσης στους εργασιακούς χώρους και τις κολεκτίβες εργασίας, μέχρι τα κοινωνικά ιατρεία και τα ελευθεριακά σχολεία, και μέχρι τις καταλήψεις και τα στέκια, τις ομάδες αυτομόρφωσης, τους αυτοοργανωμένους ραδιοφωνικούς σταθμούς, τις εφημερίδες δρόμου και οτιδήποτε γενικά επιτρέπει και προωθεί την ελεύθερη έκφραση, όλο και περισσότερος κόσμος αντιλαμβάνεται και συνειδητοποιεί ότι η δύναμη για να ζήσει σαν πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος βρίσκεται στα δικά του χέρια και μόνο.
υ.γ Η δική μας αποχή από τα ψευτοδιλήμματα (αλλά και η ταυτόχρονη συμμετοχή μας στο δρόμο) απέχει παρασάγγας από την αποχή του ΚΚΕ , όπως απέχουν και οι κοινωνίες που οραματιζόμαστε.
ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΤΑΞΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ.
Sine dominis – Aναρχική συλλογικότητα από την κατάληψη Ευαγγελισμού.
email: sinedominis@espiv.net | Ιούλιος 2015 , Ηράκλειο Kρήτης